Ұлттың мүдесін қорғау жолында ел басымыз ай сайын ел биліктің басқару тәртібі мен тәрбиесіне өзгеріс енгізумен айналысуда. Бірақ мұнан зұлымдықтың тоқтап азайғанын көре алатын да емеспіз. Керісінше азғындықтың да түрі әрекеті қалықты қамысқа түскен өрттей жалмап келеді. Олай болса, ұлттымыздың мүдесін; Құдайдың қалауымен болмаса, онда біліммен ой жорып жындылықпен әсерленумен ғана көрнісі болады деген хақиқат болғаны. Бір ғана мысалға тоқталасақ; Бүгінгі ұлттың мүддесі «ЖЕЛТОҚСАН, ЖАҢӨЗЕН» уақиғаларын ұлттың тәуелсіздігі рұқының еркіндігі, қазақтың тегінінің жетістігімен байланысты дәріптеп, бұған қатысқандарға сый құмет жасап, өлілерге ескерткіш орнатып жылда атап өтетін болсақ, Құдай рахымын шашады екен.

Жер ана бусанып, тоқшылық орнап, ауа райы түзеледі, жастар дінде азбайды екен. Халықтың тегіс мұндай әділдікке жандары жібіп, күнәлары өліп, имандары өздері іздеп келеді шамасы. Ел басшылары жүректеріне иман еніп, парадан, жемқорлықтан бас тартып әділетті заңдар жаза бастайды екен. Олай болса осындай білгілі бір саясатты дін, басшыларын құдай қылып, ал құдай, дін, дәстүр ар-ұяттылық дегеннің де керегі жоқ болғаны. Ал мұндай мыңдаған жылдар бойы қалыптасақан ұлт тегінің тірегін қажет етпейтін қандайда амалдар мен заңдардың, біліммен тәрибе салттардың астарында тажалдық тұруы да хақ.

Сондықтан осындай жынды, есі кемдердің, ұлтараздықты дәріптеушілердің Құдайдың лағнетін бастарына қалап алып жатқандарын біледі ме? Ал мұны түсінген күні қаншама елді аздырып, өздері тажалға айналғанын білгеннен соңына ергендерге не пайда? Ал ел басымыздың сөзіне тоқтап, соттардың бәрі әділетті ұятты болып кетеді деген де ертегі емес пе? Осы уақытқа дейінгі ел басымыздың қандай керемет сөздері неге жүзеге аспай «Маолық» ұран болып ескіріп жатыр? Пәтуасыздық құдайсыздықпен байланысты екенін ұмытпайық ағайындар…