Дұға (құран) оқу (дәстүр). «Там тұсынан өте бере атын аяңдатып, дұға оқып, бетін сипағаны сол еді…» (А.Нұрманов).

Марқұм болған ата – бабаларының, туған – туыстарының басына барып, дұға оқып, еске түсіру зор адамгершілік парыз. Олай болса марқұмдарға құрметпен қарау адамгершіліктің белгісі. Сонымен бірге әр адам сапар үстінде келе жатқанда жол үстіндегі қорымдарға тоқтап дұға оқып бет сипап өтуі шарт. Егер адам асығыс болса жүрісін баяулатып құран оқуы керек. Бұл адамгершіліктің, тірі адамның аруақтарға құрметі.

Қазақ даласында аты аңызға айналған әулиелер көп. Олардың қабырғалары тұсынан дұға оқымай өтуге болмайды. Мысалы, Шалқардағы Есет батырдың бетіне дұға оқымай өткен адамның жол болмағаны талай рет дәлелденген шындық.