Үші, жетісі, қырқы және жылын беру. Ересек адамдар қайтыс болған соң жетінші қырқыншы күні аруақ еске алынып, аталып өтеді. Еліміздің кей жерлерінде үшінші (үші), жүзінші (жүзі) күндері де аталады. Арнаулы мал сойылып, алыс – жақыннан ағайын, жақындары келіп дұға оқиды. Бұрын келе алмағандар мал әкеліп, бата қылады. Жоқтау айтылады, аруақың жақсы істері, қасиеттері әңгіме болады. Кейінгі ұрпақтарына, жақындарына тілектестік білдіреді.

Адам қайтыс болған соң бір жыл толғанда оның жылы беріледі, дұға оқылады. Бұл марқұм көпшілік болып жасалатын соңғы құрмет. (Бұдан кейінгі еске алуды отбасы өздері жасай береді). Жылынан соң қаралы үй қалыпты жайға көшіп, қызықты өмір тіршілігіне араласады.

Мұндай рәсімдер сәбиге жасалмайды. Жасалған күнде де отбасы болып атап өтеді.

Бұрын ауқатты адамдар пайғамбар жасына келген атақты әкелеріне жылы толғанда ас берген. Ол үлкен жиын, той ретінде аталып өткен.

Баласы Шашамбайдың Рахмет,

Айтыпты қос мергенге біраз тілек.

— Әкемнің асын тойға айналдырған,

Сендерде туған елім бар құдірет.

(С.Тұрғынбеков)